Suskunluğum Şiiri - Mustafa Ata

Hiçmi kalbin sızlamadı?
Gider iken.
Nasıl bir çatal dilin vardı da
dudaklarından zehir gibi sözlerini
kalbime akıtıp,
seni seven birine;
biz arkadaş kalalım dedin.
İki gözüm!
Hep şikayet edip durdun
suskunluğumdan!
Oysa ben hep!
Sadece seninle konuşmak istedim.
Sana mehtaplı gecelerde,
gözlerine bakıp
seni nekadar çok sevdiğimi,
dudaklarımda ismin hecelerinken
gözlerimin mana bulduğunu,
küçücük dünyamda kocaman
hayallerim olduğunu,
seninle bir ömürü paylaşmak,
aynı yastıkta kocamak istediğimi
anlatmak istedim iki gözüm.
Hatta ve hatta!
Tanrıya yakarışlarımda;
Tanrım!
Ecel kapımızı çaldığında
ikimizi birden al yanına,
sadece birimizi alacaksan!
Onu benden önce alki
geride kalıp acı çekmesin,
güzel gözlerinden yaşlar akmasın.
Onun yaşayacağı acıları bana yaşat
dedim.
Ama!
Gözlerine baktığımda;
bakışlarında sevgi ışığını değil
dibe vurmuşluğumu gördüm de
Sustum.
20.07.2011