Suskunluğum Şiiri - Fatma Pampal

Suskunluğum
‘‘Bunun kimsesi benim’’ diyen suskunluğum
Konuşsan
Ah bir konuşabilsen...
Lal olan ümitlerinin çözülse kelepçesi,
Ortalığı tozu dumana katarsın bilirim.
Anasını ağlatırsın zülüm edenlerin
En can alıcı yerinden baltalarsın haksızlığı.
Başka lisanların peteğinden değil
Dost dilinin acı zehrinden
Yine sen olursun çıkaran,
En tatlı balı

Önce yalnızlığım vardı
Sonra içine kapanıklığı öğrendim hayattan
İtile kakıla büyürken imrendim;
Koynunda düş bile kuramadığım sabah uykularına.
Ürkekliğimin provasıyla her gün,
Katına kat artı sebepsiz korkularım.
Üzerimde ki dışlanmışlığın katran karası renkleriyle
Yaşarken mezara girendi halim.
Biraz daha büyüdükçe
Gölgelerimin
Uçurumdan aşağı düşmelerine şahit oldum.
Enkazı kimdi başaramadıklarımın.
Kimdi azmimi yıldıran?
Ağzına emzik verip uyutmaya çalıştığım zamanlar
Hep başkaları tarafından eleştirildiğim günlerdi.
Hafızama yer edip silemediğim aşağılanmalar...
Bıkmıştım.
Beni tanımadan sınayan insanlardan,
Kıyaslarken yol yordam bilmeyen ayarsızlardan.
Kimliğim elimdeyken
Hakkı ona mahsus olmadığı halde
Karakterim,
Hangi vatandaşın ağzında ki matbaada çoğaltılıyordu.
Yoksa
Dilinin kemiği olmayanlar mıydı?
Gençliğimin arenasını kana bulayan.
Dedikodu değil miydi?
Yarınları sürükleyecek olan kaos.
Yasak avı hiç olmadan vurulan kuşlarım,
Pansuman etti kırılan kanatlarını.
Kendi kendine düşe kalka büyüdü.
Ve artık zirvelerde uçuyor...

Çarşı Pazar gezip,
Yorgunluğuma harcadığım vakitler.
Beni duyuyor musunuz?
Artık otuz beş numara ayakkabı olmuyor ayağıma.
İsteklerimin hiç birini
Ne işportacının tezgahından alabildiğim,
Ne de sezon sonu indiriminden yaralanabildiğim,
Bir türlü benim olmayan hayallerim...
Şimdi neredesiniz?
Bir bilsem
Ah bir bulabilsem.
Açık artırmayla benim olurdu, topunuz.

Parayı önüne atınca değişir miydi?
At gözlüğünü çıkaramayanlar
Yetime öksüze kırbaç vuranlar
Çocukluğumu yaşayamadan,
Gözlerimin önünde toprağa koyanlar.

Dünya benim olmuş ne yazar
En güzel silgilerin,
Hissedemiyorsam kokusunu
Balın kaymağın,alamıyorsam tadını.

İşte
Bebeklikten yetişkinliğe geçen
Boyundan büyük işler yüklenen çocukluğum
Anlattı her şeyi.
Anlayabiliyor musun sende?
Kırılan kalbim ilk defa mı
Bu kadar çok etkiledi
Ve derinliklerine çeken gözlerim mi seni?

Görüyorsun ya
Kötü komşu ev sahibi yapamadı beni.
Nereden gelip,nereye gideceğini bildikten sonra.
Malının mülkünün de kiracısı olabiliyormuş insan

Horlandığım günlerden emekleyerek öğrendim öz değerleri.
Haksız yere suçlandığım zamanların,
Kucağında büyüdü hırslarım.
Çektiğim acıların yaşlarına inat,
Mutluluğun okyanusuna daldım şimdi.
Söz verdim açık denizlere;
Keşfedilmemiş istiridyelerin
Doğumunu ben gerçekleştireceğim diye
Ve çıkacağım şimdi en uzun seferlere...