Suskunlugum Şiiri - Elif Ayan

Hani uykum kaçtığında
Sersem gibi dolaştığımda
Her bir odada...
Hani telefona bakıp
Uzun gecelere gebe kaldığımda
Sana veda etmeyi düsünürdüm hep.
Aklımdan silemezdim seni
Tesadüfen arardın beni
O olgun erkek tavrınla
'Nasılsın? Öylesine aradım derdin
İyi olduğumu söylerdim.
Sonra susardık...
Şehirler susardı...
Aramızdaki binlerce kilometre kısalırdı
Susardık...
Şehrin tüm ışıkları sönerdi bir anda
Camdan dışarı bakardım
O en çok parlayan yıldıza
Bir öpücük gönderirdim
Susardık..

Sonra ikimiz birden
'Seni çok özledim'derdik.
Gülerdik telefonda saatlerce...
Yeniden başlardı aşk...
Saatler,dakikalar,saniyeler dururdu,
Yeniden başlardık kaldığımız yerden,
Susardık bir süre...

Sensizlik bir hançer gibi saplanırdı yüreğime
Ölümü beklerdim yokluğunun her gecesinde.

Sen veda edemedin hiç bana...
Her terkedişinin bir dönüşü vardı
Ertesi gün saat 15:10'da...
Hozat'ın karlarla kaplı dağ yamaçlarında sen,
Adı soğuk,
Yüzü soğuk,
Kendi soğuk
Ankara'nın sokaklarında ben
Öylece dolaşırdık.
Sessizliğin gümbürtüsünü yaşardın
Dağ yamaçlarında
Üç beş militanla..
Bense en sesli mekanlarda
Bembeyaz rakı kadehimde izlerdim seni..
Yol boyunca araba sesleri,
Kalabalık bu şehirde
Yalnızlıgımı seçerdim her gecede...

Her sessiz kaldığımızda
Mermi seslerini duyardım
Kalbim yerinden fırlardı aradığında...
Saatlerce özlemekten bahsederdik
Tan ağardığında anlardık;
'Bugünü de birlikte karşıladık derdik.
Susardık...

Sen bana hiç veda etmedin sevgilim
Gittin hep..
Olmadın
Olamadın yanımda...
Yıllar geçti yokluğunda
Hala nefes alabiliyorsam,
Kanım hala damarlarımda dolaşıyorsa,
Sensizliği hiç yaşamadığımdandır
Şimdi sana veda ederek
Gidiyorum başka bir hayata...
Nerde olursan ol,
Kimle olursan ol,
Mahşerde yeniden başlayacağız sevgilim bu aşka...