Suskunluğu Acı Veren Gelimcik

Rengi devrimlere, özgürlüğe, baharalara sembol olan
Bazen bir taş, bir yol kenarından göğe yükselen
Bazen bir tarlayı baştanbaşa süsleyen
Bazen korkulara esir olup derinden inleyen
Bazen bir sevenin elinde, gönül sesi dinleyen
Bazen bir zalimin ayakaltında, ecel teri döken
Koynunda sevgi
Yeşeren
Bedeni
Toz, toprak kokan
Bir kırmızı gelincik
Çiçeğiyim
Bazende haydutlar bırakmaz, benden alır beni
Bakır kızıllığı şafaklarda, al alev güneş batan akşamlarda

Yaşamın en kritik yerinde, gün bahara ayak sürüyünce
Sargın toprağa yaşama düşer benimle
Can sarılır tohuma
Tohum cana
Can kızıl bir gelincik olur bende
Rüzgâr vurdukça incinen
Kökünden
Acı çığlıklar dökülen
Tanrının
Ömrünü kısa
Dalını ince tutuğu
Birkaç günlük ömründe
İçini dağ, dağ
Korku saran
Geceyi yorgun kılan
Karanlığın gözlerinde
Suskunluğu acı veren
O gelincik benim
Ben
Derelerin
Vadilerin içinde
Yada
Bir mezarlık kenarında
Göğsüne
Seller, sular akan
Yağmur
Çamurla boğuşan
İnsanların çürütüğü
Dünyadan kaçıp
Gümüşü sabahları
Kızılaşan ufuklardan
Umutla
Aşkla
Ayak sesleri gelen
Güneşe koşan
Rüzgar ne yandan eserse
O yana boyun büken
Gelinciğim
Ne olur çok görmeyin bana
Sevgiye susadım, ben bir yudum seven yürek
Birazda mutluluk istiyorum,öpücükler bırakın yanağıma

Kızıl rengi, asaleti tartışılmayan, ismine şiirlere yazılan
Kendi gövdesinde kimsesiz, kızıl duvaklı gelin
Kâh buğday kâh fiğ kâh sürülmüş tarlaların içinde
Kâh taşlar arasında açan kızıl bir gelinciğim
Sarmışlar etrafımı
Deve, boğa, böğürtlen dikenleri
Isırgan otları
Bir çalı
Bir kaya dibinde
Keklik sesleri arasında
Sevdası eşşiz olan kalbimle
Özgürlüğe koşarım
Kırlara papatyalar
Çiğdemler yetmiyor
Birde kattın beni
Çiçeklerin gözyaşları
Akmasın toprağa
Koparmayın beni, koparmayın ne olur
Bahar'ı bana zehir zıkkım, bahahr'ı bana sonbahar yapmayın
Kelebekler uçurun, incitmeden herbir başcıklarıma konsunlar

Mehmet Çobanoğlu
07.04.2022
İstanbul