Suskun Şiiri - Volkan Yoruç

Sessizlik
Suskunca geçen anlar içinde derin bir nefes
Oksijen bir maraton gibi şimdilik
Ağırlık çökmekte yavaştan
Baştan aşağı inmekte kaynar sular
Gözler kapanır ağırdan
Yürek açılır aşktan
Suskunluk
Hayâller gelir peşi sıra
Durmadan
Dokunamamak ne acıdır
Söyleyememek en acıdır
Görüpte ulaşmaya cesaret edemediğin
O uzaklardaki karlı dağdır
Aşk
Bilmesende ben bilirim
Saçların uzun,upuzun
Gözlerin ceylan
Gülüşün ne de güzel bilirmisin?
Derim içimden
Dışım susar,içim yanar
Dilim kilitli
Çift kanatlı dev bir kapı gibi
Elim bağlı
Sonsuzluğa mahkum gibi
Sonu olmayan aşka vurgundur bu yüreği dağlı
Bilirmisin?
Nasılda görülmeyen halatlarla sana bağlı
Aşk
Nelere kadirsin der biri
Nereye gidersin?
Kim deseler,susmalı
Sen olduğunu hiç bilirmisin?
Bilirmisin ki benim sol yanım fena halde yaralı
Öylesine gülümsersin
Oysa her gülüş bir ölüştür benim için
Öldükçe daha büyür içim
Büyür,öyle büyür ki sığamam
Çatlasamda açılamam,dökülüp rahatlayamam

Hayat ne garip sayende
Aşk seninle hoş,bilmesende
Tonlarca yük gibi üzerime çökmektesin
İlelebet sürecek bir yokuş misali
Ciğerimi,yüreğimi tüketsende
En güzel hatıralarımdan birisin,bilmesende