Doğa bugün benimle konuştu
Mutsuzdu belli ki,ağladı durdu.
Doğa bugün benimle konuştu.
Kızgındı belli ki,sövdü savuşturdu.
Doğa bugün benimle konuştu
Ağaçları çığlıklar atıyormuş kesilirken.
Ama biz kendi sesimizden duyamazmışız.
Doğa bugün benimle konuştu
Çiçekleri ağlıyormuş,gün doğarken.
Ama biz onları yolmayı çok seviyormuşuz
Doğa bugün benimle konuştu
Her gün ki gibi değildi,suskundu biraz.
Doğa bugün benimle konuştu
Yorgundu,sesi çıkıyordu çok az.
Doğa bugün benimle konuşmadı
Suskunluğu,kendi yalnızlığını istemesini sağladı
Doğa bugün benimle konuşmadı
İnsan olduğumu,çok sonradan anladı.
Doğa bugün benimle konuşmadı
Kızgındı bana,insanlara.
Doğa bugün benimle konuşmadı
Mavi gökyüzünü gitti siyaha boyadı
Parlak yıldızlarını hapsetti içindeki karanlığa
Sonra durdu,uzun uzun çığlık ata ata insanlığa ağladı
Suskundu Doğa
Konuşamadı daha fazla
Ağladığı yerden kalktı,kaçtı bizden çok uzaklara..
Kayıt Tarihi : 5.5.2019 21:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bugün doğayı dinledim. Ama benimle konuşmadı.Niye diye sorduğumda sen de insansın dedi.Zarar verirsin bana.Zarar veriyorsun da.Ve en kötüsü bunu bile bile ve severek yapıyorsun...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!