Yağmurlar damlıyordu, suskun yüreğimde
Kayan yıldızı beklemiştim her günümde
Konuşmak istedim sözler dolandı dilimde
Yalnız gözlerin kaldı aklımın baş köşesinde
Ayak izlerin kalırdı, geçtiğin yüreğimden
Gök kuşağına astığın hayallerinden
Sen kaybolup giderdin vaslat zamanı
Körpe fidanların filizleri kırılırdı yüreğimden
İki damla gözyaşı süzülüyordu yanaklarından
Umutların yıkılırken, özür diliyordun yarınlardan
Buram buram sevda kokan gönül dağından
Bir çığlık duyuluyordu, sessizliğin kuytusundan
Bitti yağmur, gök ayrıldı son damlasından
İlkbahar sıyrıldı, yemyeşil yapraklarında
Gönderilmemiş mektupların dı yatağında dağılan
Kayıt Tarihi : 18.3.2014 22:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rabia Yasin Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/03/18/suskun-yuregim-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!