Suskun ve Küskün Şiiri - Alper Özbilen

Sustum!
Söyleyecek sözüm yazıda kaldı.
Dörtnala çoşarken sana,
Sessizliğin yetim şarkısıydı
Yutkunduğum ağzımda.

Unutmadım!
Dün gibi söylenmemiş sözcükler,
Ardın sıra bekliyor aklımda.
Bir sen bilmedin
Umrumdamı, herkes bilsin!
Gizlim de yok, saklımda.

Küstüm!
Haberi olmayan o sağır dağa.
Sanılmasın giren hançer bağrıma,
Sitem bile edemedim,
Nasıl gitmez ağrıma?

Öldüm!
Oluk oluk ve sıcak,
Akıp durdun kesik damarımda.
Belki korkakcaydı hiç olmak,
Tesellisiz yokluğunun ardında.