Suskun-tutsak Şiiri - Abdurrahim Kahraman

Gece doğarken sabaha;
Gümüşi sularında
Derenin
Akarak

Bahar dallarının kuytusunda
Yürüdük bir hayli
İki yasaklı
Yalınayak...
Suskun,
Önümüze bakarak

Çimenler eşlik etti suskun ağıtımıza
Sessiz gözyaşlarından
Yumuşacık
Buğulu ve ıslaktı
Çıplak tabanlarımızı
Öpüp okşayan toprak.

O
Birden kaldırıp başını
Çaresiz mırıldandı
-Şurada az otursak?
Olur dedim
Olur
Dudaklarımı ısırarak

Dakikalar tükendi
Sayılı saniyeler
Her şey naçar bitecek

O gidecek

Çimenler ağlamaklı
Toprak yaslı
Toprak ıslak

Ben suskun
Ben tutsak
Ne acı
Allahımmm
Bize bahar dallarının kuytusunda
İkimize ağlayan çimlere
Ve bize yaslı toprağa
Bir kez uzanmak yasak

O gitti işte...
Ardında
Bir yasaklı
Bir suskun
Bir tutsak bırakarak