Suskun Sokaklar Şiiri - Aydın Eryılmaz

Bu şehirden gitmek istiyorum artık,
Sokaklar dar geliyor, kaldırımlar suskun.
Kaybolsam bu şehirde, kimse bulmasa beni,
Yalnızlığım sarar tenimi, hüzün çöker yüreğime ağır ağır.

Ağlarım gizlice geceye,
Bir yıldız düşer gözlerimden,
Ve sen... bana susuyorsun.
Oysa biliyorsun, en çok suskunluk öldürür insanı.

Susma, konuş...
Bir tek kelimen bile umut olur bana.
Sustukça birikiyor içimdeki acılar,
Taş kesiliyor yüreğimde,
Ve ben her geçen gün biraz daha kayboluyorum.

Belki de bu şehirden değil,
Senden gitmek daha zor geliyor bana.

Sensiz geçen her an,
Bir ömür kadar uzun,
Bir gülüşünü özlüyorum,
Bir sesini, bir dokunuşunu.

Ne zaman gözlerimi kapatsam,
Hep sen düşüyorsun aklıma.
Anlıyorum ki bu şehir değil,
Asıl gurbet sensizlik aslında.