Suskun Sokak Şiiri - Mustafa Narmanlı

Mesken edindim suskun sokakları kendime
Ufukta güneşi görünce değer katılıyor sevgime
Seni görmediğim gün, mızrak gibi saplanıyor kalbime
Tarifi olmayan bir aşk yerleşti benliğime

Alaca karanlıkta bir hayal düştü gözlerime
Farkında olmadan tutundu birdenbire ellerime
Aman Allah’ım! Nedir bu görünen gözlerime
Nasıl olurda girmez bu güzellik düşlerime

Anlık bir gülümseyişin ilaç gibi geliyor
Resmine bakmak yorgunluğumu yere seriyor
Masum bir yalan söylemen seni ele veriyor
Artık seni görmeyen bu beden günden güne eriyor

Narmanlı artık yeter dedi içini döktü
Laleler dayanamayıp boynunu büktü
Izdırap dolu hayatı defterden söktü