Suskun siyah Şiiri - Zeynep Beşen

bak! kehribarım
bunlar ellerim
bunlar sana olan hislerim
bak bu renkler,neşeler,eylemler
doğurtular, gümbürtüler.
şu denizlerde yol alan etçil martılar
insanlardan korkmayan güvercinler
sancılar ve kederler
sana olan dillerim ve sözlerimdir
bil isterim..
san ayaklanan yeni bir coşkuyu
boğarken tam boğarken
kalbim tarafından
yine engellendim.
şimdi yalın ayak adımlarımla
koşuyorum bir hintli gibi
gözüm sende
aklım sende
yüreğimi yüreğinden almaya geliyorum
kızgın tavlar üzerinde.
ne yangın şikayetçi
ne yanan isyankar bu eylemde
bir tek sen kuşcusun
bin bir renk üzerinde
sana geliyorum yolumdan çekil!
kapılarını kitle
ışıklarını söndür
perdelerini paslı çivilerle duvarlara dik
sana geliyorum
hiç istemesen de.
bak şazenurum
bu içimdeki gümbürtüleri
uykusundan eden ellerin
ve yüzlerin
ah senin bu bin bir türlü yüzlerin
tüm kanaryaları parçaladı
her yer de kan kokusu
ve bir çiçek ala bildiğine ellerinde uyuyor yine.
kendini incitmemek adına
tüm taşları eziyorsun hiç yere
hangi küfür bununla baş ede bilir söyle?
kaç buralarım dan ey latife
bir gece vakti
canına koyduğum tüm benleri,
senden almaya gidiyorum

ansızın hemide
yazılı bir yerde
ey suskun siyah..
sana ansızın
bana sakince gelen bir devlet-i sema emriyle
kaç benden
niyetimi ona saldım.