Suskun Şiir Şiiri - Enver Şanlı

Bir yanı vardır her insanın, kimselerin bilmediği.
Hiç bir elin değmediği,
Hiç bir gözün görmediği belki.
Bir yanı vardır herkesin,
Eşsiz güzellikte bir günün en suskun saatlerinde,
Canına kastedilircesine acı çektiren
Acı çekerken ahuzar eden derinliklerde.
En koyusunda gecenin,
Uyandırıp toz pembe düşlerinden,
Alıp ruhu uzak seferlere götüren...
Bir çığlık vardır her sevenin sözlerinde.
Uçsuz bucaksız Irmakların türküsüne eşlik ederken diller,
Savunmasız kulaklarından girip kuşatan tüm duyguları.
Dayayıp bıçağı boğazından,
Tanrıyı zikreden nefesleri kesercesine...
Tam sonu ile buluşacak olan şiirlere,
Esaret kaderini giydiren bir bir heceye.
Zindanları vardır her insanın,
Şafaktan önceki karanlıktan daha karanlık olan.
Tutsakları vardır ve tutsaklıkları.
Aynı dörtduvar arasına sıkışmış yalnızlıkları.
Anlamsız, zamansız ve hayasız düşmanlıkları.
Fakat yine de güçlüdür insan.
Yine de sarılmak gayreti ile tüm yaşanmışlıklara,
Açar ardında umut var edilen tüm kapanmış kapıları.
Örter binbir zahmet ile kimsenin bilmediği o yanı,
Duymamazlıktan gelir insafısz tüm çığlıkları,
Tebessüm ile aydınlatarak karanlık zindanları,
Bir tohum serper toprağın göğsüne.
Zaman zaman göz yaşları sularken,
Zaman zaman duyguları besler umut yeşeren fidanları.
İşte böyle yaşayacak insan,
Atıp kendini hayat denilen trenin vagonuna,
İniltisine kulak tıkayıp yarınların.
Yaşayacak insan,
Unutup belki tepesindeki mavilerin güzelliklerini,
Görmeyip İki sokak ötedeki bahçede kıpkırmızı gülleri.
Duymayıp bülbülün dilindeki en güzel sevgileri.
Düşecek, kalkacak, ağlayacak belki ama Yaşayacak insan.
Yaşayacak.