Suskun Sevdalar Şiiri - Mehmet Ufuk Peker

Bir düşün başıydı gece
Kanımızın ılık ılık aktığı
O bahar sevdalarına
Bir dem çökmüştük
Üşüyen bir yangındık
Parlarken donardı gözlerimiz
Sevmek öylesine sessiz

En ciddi oyunlarına başlamıştık
Çocuklukla karışmıştı ergenliğimiz
Tehlikeli sanıyorlardı bizi
Oysa son baharı
Baharın tek rengi sanmıştık

Mor bir filtreydi
Eylülün girintilerinden düşen gençliğime
O yüzden sapsarıydı gençliğim
Ondan suskundu sevdalarım
Dolayısıyla eksikti şairliğim

Kısa nefesiyle imbat
Okşarken bedenimi
Zaptederdi damarlarım
Basıncıyla gelen aşkları
Sustu içimde büyüyen şiirl
Varyant yokuşlardan yürüdüm
Kesilmiş nefesim
Varamadı hiçbir kalesine kentin

Sanırdınız ki deniz kıyısı hayat
Oysa saat kulesi olsanız
Deniz sizden kaçacak
Kaçacak kıyılarından deniz
Ondan suskun şiirlerimiz

Ağladığım da çok oldu
Görmedi kimse
Denizde başladı
Denizde bitti
Gözyaşlarımın serüveni
Ne ıslaklığını duydu kent
Ne de tuzu değdi diline

Ben büyüdükçe kaçtı kıyılar
Ben büyüdükçe
Kentin ortasında
Bıraktı beni deniz
Denizde bıraktım
Çaresizliğimi anlatacak
Göz yaşlarımı