Suskun Melaller! Şiiri - Mustafa Cilasun

Anlatıyordu işte
Her ne kadar sinemde elem varsa
Kalbim suskunluğun yamaçlarında ağlayınca
Ruhum an ve koşturan zamana muhtaç olarak sancılanınca

Bir türlü anlatamadım
Her nefesin azizliğine inanarak aktım
Ahde vefayı hiç unutmadım etrafıma baktım
Lakin umutlarımla çalkalandım, musibeti kendimde aradım

Aşk iradeden vazgeçmektir
Sevda ruhun inhisarında aşkla birdir
Kalp insan için vuslata giden ahenge denktir
Varlık tevdi edilen gerekçedir, bilinçsizlik âdem için zillettir

Artık çareyi kimde arayım
Durmayan zamana nasıl dayanayım
Aşk hakkıyla anlaşılmayınca suskun kalayım
Yar için ağıtlar yakayım ve gecelerin mateminde dem alayım

Mahzun nefes kime ne der
Ey kader ayalinle sineme bir geçit ver
Ayetler aşikârken neden halimde dinmez keder
Sürur hani nerede şevke erer, haz insan içinmiş anlayana ver

Ey kalbimi bekleyen ser
Fetreti unutma, umudu soldurma hey
Bakma fakirliğime, sefillik içindeki dirliğime
Hasret nefesini, iradenle azimetini ve sessizliğindeki kederini

Ne solan yaprağa yanarım
Ne de anlamsızlık içinde koşana bakarım
Ben halimdeki kaybolmuşluğu şimdi ne yaparım
Mısralar içinde sancılı nefesi ayana açarım ve niyazı koklarım