Saydım, dört duvar bu dünya.
Tavanı var, adı gök, kendi kapkara.
Kan damlıyor gökten,
gözlerimizden,
bülbülün göğsünden
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta