Suskun haykırışlar Şiiri - Eda Barutçu

suskun zamanlarda konuşmak..
sessiz derinliklerde ki,
çağlamalara haykırmak
sessizce......
uzun yolların ufkundaki görülmeyeni
görebilmek....
koluna takıp yürümek
sessizce....
kusmak isteyen gökyüzünün
damla damla düşmeye korkan,su damlacıklarının
sesiyle geçen zamanı anlamak...
düşen her damlanın yerini alan
diğer damlalar,
aynı gibi de olsa,farklı oldugunu bilmek..
hayatımızda kaç çiçek topladık
kaç yaprak yolduk farklı,farklı..
anlamadan kuruttuk...
bazılarını sakladık,yürek cebimizde...
açtık açtık baktık.
acı tatlı tebessümlere büründü dudaklarımız..
bitmeyen yolların sonu olamadığını anladık
anladık ki,bizi biz yapan
kırılan dizlerimizi doğrultan
içimizdeki sevginin kocamanlığıydı
tüm evreni saracak kadar..
sessizliklerimizdeki görünmeyen,bilinmeyen
geleceğimizin sonunda.....
çıplak kalan bedenimiz,sevgilerimizle
örtülecek,sessiz sessiz...
ölmeyen hep yaşayan,
sevgi gücümüz her yerde....
görebildiğimizce,verebildiğimizce
sonsuz evreni toz duman edecek kadar
istersek de,boğacak kadar.....