Kahpesin sen gönlüm
Alçaksın sen gönlüm
Elin durmaz, dilin durmaz
Severken öldürdün dostlarını
Severken kaybettin hayatını…
Eller uzun, diller uzun
Yollar uzun
Ah ah bin düşünüp bir konuşmak vardı
Bin konuşup bir düşündüm…
Ama sadece ve sadece
Soruma cevap aradım
Soruma cevap sendeydi
Onu da alamadım…
Bu kadar mı? Hainim
Bu karda mı? Alçağım
Yüzüne tükürülmeye bile değmez miyim?
Kaçma ne olur zarar gelmez sana benden…
Yasak mı? Bana senin yanın
Yasak mı? Bana tüm dostlarım
Gördüm dostların
Çekilmiş kulakları
Kime gittiysem çevirdi yüzünü
Kapattı kapıları…
İnsan
Sevmek deyince, aşk mı? Anlamalı
Bu sevgi kardeşlik gibi de olamaz mı?
Hasretim sana, bir dost kucağına
Yaralıyım, dost eller, yaralı
Çok oldu anamdan babamdan ayrılalı
Başımı göğsüne koyup
Hıçkırıklarla ağlayamadığım anam
Hıçkırıklarla ağlayamadığım yârim
Yok, sen de yoksun
Hepten vefasızsın;
İster kabul et, ister ret et
Kardeşçe de olsa bu gönlüm sana bağlı
Korkaksın sen,
Allahtan değil benden korkan
Elveda demiştim ya
Hepten elveda
Yine döndüm otuz yıllık suskunluğuma
Elveda hayatım, suskun hayatım,
Sana da elveda…
Hayatın Bir Garip Yolcusu…
Şubat 2007 Ankara
Kayıt Tarihi : 12.2.2007 13:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ben insanları bütün ömür sevdim. onları kırmamaya haddinden fazla özen gösterdim. eksik neleri varsa olanaklarımın yettiğince verdim. sonunda ben de tükendim. ama onlara sadece benden almak için dostmuşlar, onlar sadece beni kullanmak için kardeşmişler.
ben yine de onlardan daha mutluyum kendi yalnızlığımın kucağında.
saygılarımla:
rr.akdora
TÜM YORUMLAR (2)