Suskun günlükler tutardım
olta atardım seslere
oysa-
yalnızdım... serseriydim
bir tek dostluğun kıymetinin bilirdim
çıplaktı ayaklarım
-sevmezdim ayakkabısı olanı-
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Devamını Oku
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
