Suskun günlükler tutardım

Suskun günlükler tutardım
olta atardım seslere
oysa-
yalnızdım... serseriydim
bir tek dostluğun kıymetinin bilirdim
çıplaktı ayaklarım
-sevmezdim ayakkabısı olanı-
aylaktım...
buna rağmen soyluydum
rakı sofralarında
yoktu geceyarılarım
-saatim de yoktu zaten-
çalınacak kapım-
şanslıydım yoryanım olurdu
ayışığından bazan-
tanrıya yalvarmazdım bunun için
şükretmezdim de
ayağımda yokken çorabım
yağmuru üstüme boşaltan-
insanları sevmezdim
-hala sevmem-
ekmeğini benimle bölüşen bir köpekti
-sokak cinsinden

suskun günlükler tutardım ben
hiçbir ihtiyacım olmazdı yaşamak için
sadece soluk alırdım.
-bir kaç kez almamayı denedim-

atıp tutmayın hayat tecrübesi konusunda
hepinizden bilgeydim-
ölümü de tattım
-yani sizden öndeyim
şimdi herzamanki yerimde değil
biraz daha karanlık bir yerdeyim.