Yarınlar korkutulurken yorgun düşer gece.
Bir bir eteklerine düşer yıldızlar Süphan’ın Ararat’ın.
Kabarıyor hüznün suları,
Bir aşkın kanayan kelepçeli ellerinde…
Ruhum yalnız kalmış,
Umudumu kaybettim!
Galiba sevgilinin sevecen tebessümünde.
Üzeri zifiri karanlıkla örtülmüş sevdanın…
Suskun güneşin çiçekleri ne zaman boy verir?
Kaç bahar daha suskun kalacak,bilinmez..
Kan damıtılan bir miladın suskun yüreğinde,
Kaç beden daha büyüterek can alacak..?
Kayıt Tarihi : 30.1.2009 15:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!