Suskun Gönül Şiiri - Medine Ergüven

Derdi figanda zarar etme gönül
Kul hakkı yeme,nefse merak etme gönül
Prangalar vursunlar,taşa tutsunlar
Hak bilir,doğru dur ,ses etme gönül

Zalim zuhur etti,kötü eğri dedi
Ezdi,kem küm dedi,millet kin etti
Haksızlık haklı denildi,yer etti
Kim ne derse desin,sen dik dur gönül

Aile ataydı,candı,saygıydı eskiden
Kim kime,arkasından iş çeviren
Bir parça ekmek miydi tek dert edilen
Bırak aç desinler,sen ses etme gönül

Canlarına göre sesler,isterlerse kötü muhik
İsterlerse yer gök, gök yer bu adilik
Zahiri adalette yok mazluma acizlik
Gurur etme,sen engin dur gönül

Parçaladılar,yaram yok dedin gönül
Çamura buladılar,geçer dedin gönül
Her haksızlığa ses etmedin gönül
Arsızı büyüttün,kendini küçültün gönül

Tevazü ayrı,artık Hak seste gönül
Susma,konuş gerçekler olsun bülbül
Sabır et,bilinmeyene tevekkül
Zalime tahammül etme,hür çağla gönül