Suskun Gönlüm Şiiri - Ozan Lütfü Yıldırım

Susmak istemedim suskun gönlüm
Çağlayan göz yaşlarımı sesi; şırıl şırıl boşalıyor kabaran yüreğime.
Alamadığım nefesin soluksuz kaldığımı diyememenin çaresizliğini anlatıyordu sessizliğim.
Çok şeyler söylemek istercesine esir olmuştu yüreğim.
Bağlanmış çözülmüyor dilim, yetmiyordu gücüm.
Ah bir dile gelse de anlatsaydı kelimeler, mısralara düşen heceler, suskunluğumu sessiz kaldığımı.
Yüreğimin sesiydi gönlümden geçenler.
Derin sessizliğe boğuyordu diyemediklerimi.
İçten içe konuşuyordu içimdeki hüzünler âşikar edemediğim gizlediğim sırlar.
Oysaki ne kadar istemiştim haykırmayı, fırtınaları dindirmeyi şimşeklerin çaktığı gürleyen yüreğimdeki sonsuz sessizliği.
İfade eder mi suskun gönlüm?
Susup söyleyemediklerimi...