Suskun gine Şiiri - Erdoğan Taşçı

Usandım yandım
Ve kimse yoktu o çığlıkta
Almış başını gidiyordu bir ses
Yetim yetim sensiz sensiz

Yandım küllerden yoksun
Bir sefer son defa
Gümdüm içimdeki sarhoşluğa
Saikı sen hep haklıydın
Âlem hep yüküm sana ferman
Saikı üç dilekten biri kabul oldu
Ama dur sabır kıyısında
O mecburiyetin sınırında
Bir narada ben yakayım
Bitirmiş bu sayfayı ilahi kalem
Ben kaleme küstüm
Sana değil
Tenhadır yerim yurdum
Kendime küstüm
Sana değil

Gine bu gün
Gine mazlum
Gine sensiz bir ah tuttu ellerimden
Bırakmadı kopamadım
Ama yiğittim Gine
Yiğit Gine suskun
Bir poyraz bekler gibi
Damıtarak içimdeki yalnızlığı
Yüreğim:
Açıktan demir atmış gama
Dururda bakar bir Çarşamba sabahına
Bir ahta o kadar tenhaya
Verir kaçaktan bir nefes
Alımlı alımlı melallenir

Usandım yandım
Ve kimse yoktu o çığlıkta
Almış başını gidiyordu bir ses
Yetim mağrur bir kurşun akışında
Sana dokunsa kıyamet kopar
Yani gideceksin tufanda dirilse
On bir meridyen kırılsa da gideceksin
Durmaz bu didişin bilirim
Durmazsın bilirim
Gine bir Çarşamba sabahında
Gine beni unutarak gideceksin
Ben yetim sen mağrur bir kurşun akışında
Kendine mecbur bırakarak gideceksin