Suskun Devreler Şiiri - Anıl Cihan

Son dönemecindeydik,
İnsanlığımızın.
Geceleri ihanetler giyinip,
Aklımıza;
Şaka gibi ihanetler ederdik.
Bıçak sırtındaydı nasırlı ellerimiz;
Nasırlı ellerimizle;
kendimizi boğardık.

Son dönemecindeydik,
insanlığımızın.
Nefsimizin son sınırındaydık.
artık;
Hepimiz, her şeyi, herkesten
bekler olduk.
Kana bulandı dev düşlerimiz.

Son dönemcindeydik,
insanlığımızın.
Kör bir testere, gelip;
ayırdı,
Körelmiş bedenimizi,
boydan
boya;
Kollarımızda sancılı kelepçeler,
Sancılı alnımızda
ölümün,
Son yazgısı,
Darağaçlarında biten,
suskun devreler.