Suskun Çocukluk Şiiri - Talat Ülker

Ne çabuk kocalttı beni bu şehir
Kalmadı coşkusu çocukluğumun
Yıllar umutları eyledi tehir
Yetmedi utkusu çocukluğumun

Ben mi kocamışım bu şehir mi loş
Aklım darmadağın yüreğim bomboş
İçimde yılları sayan bir sarhoş
Dışımda yankısı çocukluğumun

Gayri yürek yorgun teklemektedir
Yılları art arda eklemektedir
Hala orda beni beklemektedir
O buruk öyküsü çocukluğumun

Yuvasından yavru salan kuş gibi
Bir mezarda nöbet tutan taş gibi
Masallardan arta kalan düş gibi
Melaldi uykusu çocukluğumun

O da benim gibi yaşlandı mı ne
Yıldı bu şehirde uslandı mı ne
İçimde bir yere saklandı mı ne
O arsız tutkusu çocukluğumun

Hâlâ anlamadım neydi nedeni
Her gelen arattı ona gideni
Yollar gönlü çaldı yıllar bedeni
Büyüdü korkusu çocukluğumun

Bilmem nerededir hangi iklimde
Onda kaldı yitiğimde saklım da
Tandırda kaynayan güveç aklımda
Burnumda kokusu çocukluğumun

Aklımı gönlüme ortak etseydim
Yıllar yol açsa da çekip gitseydim
Gene o dağlarda koyun gütseydim
Artardı katkısı çocukluğumun

Lakin umutları bastırdı yıllar
Gönlümü aklıma küstürdü yıllar
İçimdeki sesi susturdu yıllar
Arttıkça baskısı çocukluğumun

Sığmaz şehre nice zamandır gönlüm
Hala o dağdaki çobandır gönlüm
Bu şehirde halin yamandır gönlüm
Büyüdü kuşkusu çocukluğumun

Beni sadece o anlamaktadır
Öfkemi sabırla kınlamaktadır
Hala kulağımda çınlamaktadır
O yanık türküsü çocukluğumun