Suskun Çocuk Şiiri - Bahadır Kaan Öztürk

Sokaklarda sahte gülüşler,
Ve ben karanlığa gidiyorum bu şehirde..
Cebimde misketlerim,
Yüreğimde kan kaybeden bir çocukla..

Susuyor çocuk..
Konuştukça başıma bela açan o değil mi zaten..?
Susturuyorum,
Yüreğine basıyorum acil kanamalı hastalar gibi..

A grubu Rh pozitif umutlar arıyorum,
Oysa herkesin elinde B grubu Rh negatif hüzünler var..
Kaçıyorum,
Yine kaçıyorum..

Adiyim, çocuğu boğazlıyorum..
Sonra kimsenin beni bulamayacağı derinliklere,
Sevgilerin olmadığı o içsel yolculuğa çıkıyorum ben de..
Sevgilerim gazoz kapaklarım kadar değerli değil gözünde kimsenin..

Ya gerçekliklerim..?
Onlar yoklar ki..!
Şarap şişelerinin içine hapsettiğimi sandığım acılar
Meğer sadece kendi imgelerimmiş..

Şişelere bakamıyorum..
Odam koksa koksa sigara kokar,
Oysa bugün matem kokuyor..
İçimdeki çocuğa basit bir cenaze töreni tertipliyorum,

Kimseye haber vermiyorum..
Ne de olsa tanıyan yok onu..
Kimsesiz kalabalık, acılara gebeyim..
Susuyorum, konuşmayı bilmediğimi sanıyor insanlar..

Susan bir çocuktan daha tehlikeli ne olabilir..?