Suskun Cemal'im Şiiri - Adnan Kaya 2

Çöküşünü yaşıyorum, ben bir asırlık senim
Alnım, tarumar olmuş viran bir şehirden farksız
Karanlığın, aysız artığından kalan bir benim
Bir hüzzam şarkı gibi, kalıyorum nakaratsız

Şimdi siyahıma beyazını çalsan ne fayda
Gecemin körlüğü çığlıkla omzuma asılır
Elini elime sarsan, gönül kalır mı yarda
Sükutum hüzün, mutsuzluk yalnızlıkla anılır

Çırpınırsa gözlerim, dumandan bir perde iner
Kalbim, yalnızlıktan atan yazgılar doğuruyor
Acım kalbe saplandıkça daha derine iner
Bir vebadır sensizlik, yavaş yavaş öldürüyor

Sanma ki isyan ederim, bu sadece bir tezkir
Yokluğun şerle buluşup sarsa da dört bir anı
Sanma ki, yüreğimde kalan anıların eskir
Küskünlüğüm küllerinden doğup bulur adını

Bir nefeslik daha yanımda kal, bu son görüşüm
Bak soysuz vedanla, suskun cemalim buluşuyor
İsmin öptükçe dudağımdan, kan ağlar gülüşüm
Vefasızlığın felaketim olup içten yıkıyor...

29.12.2013