Suskun Çayırlar Gibisin Şiiri - Adem Müj ...

bereketli ovaların düzlügünde
suskun çayırlar gibisin
güneşte kavrulmuş yüzün
upuzun sazlıklara benziyor saçların
susuz topraktan almışsın güzelligini
saprarı başaklarda uç veriyorsun
rüzgarla beslenmiş dudakların
yüzyıllardır yalnız gibi gözlerin
tozu dumana katan sürüler gibi
geçip gidiyorsun sabah serinliginde
sesin içinde yabani bir çıngırak
içim ürperiyor kulagıma vurdukça
yüreginde bir ceylanın ürkekligi
kucagında masmavi gökyüzü
bulut olmuş tüm düşüncelerin
seyrine dalıyorum tepelerden
bir gölün kıyısından geçiyorsun
derin bir seraba dönüyor hayalin
seni düşünüyorum baktıkça sana
biranda gözden kayboluyorsun
izini arıyorum geçtigin yollardan
belki bir agaç bir çalılık oluyorsun
farketmiyorum geçip gittigimi
dikenlerin yüregime batıncaya kadar..