Suskun Şiiri - İrfan Tunç

Susarsan
Denizler köpürür,hırçınlaşır dalgalar
Sahile vurur tüm yalnızlıklar
Susarsan
Çatlar yerküre.dağlar yıkılır
Herşey sonsuz bir karanlığa sürüklenir
Susarsan güller küser bahara
Menekşeler yeşermeden kurur
Sustuğunda,kahrından meleklerde ölür
Anlamsızlaşır dünya
Ölüm soluğumdan daha yakın olur bana
Ne olur susma
Kapılma yalnızlık rüzğarına
Ve suskunluğunun ölümüm olduğunu unutma