Anladım
Varlık ile yokluk arasına sıkışan bir aşkın
Yorgun tutsaklığı nedendir.
Anladım.
Anladım.
Mutluluğun resminin
Üzerine çekilen siyah perdelerin
Çaresiz kalışını
Ve uykusuzluğun son demlerinde
Göz çukurlarına dolan buğultuların haykırışını
Anladım.
Sustum
Çünkü konuşulan her söz
Derin bir yara oldu kalbimde
Kalbim feryad edecek oldu
Dile takıldı her kelime
Dedim kendi kendime
Nedir bu anlayamadıkların?
Herşey apaçık ellerimde
Ellerimde yaralar,
Dilimde yaralar,
Kalbimi yaralar.
Konuşulan her söz beni yaralar
Sustum.
Kayıt Tarihi : 7.12.2007 08:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyitvakkas Dinçoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/07/suskun-67.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!