Suskun Şiiri - Aylin Yabanoğlu

Derin bir sessizlik vardı sözlerinde
Bir şeyler anlattın
Duyamadım
Neydi acıtan içini
Bilemedim
Oysa birlikte şarkılar söylemek isterdim
seninle
Öylesine geçip gittin yanımdan
Bir sessizlik vardı duruşunda
Çözemedim
Belki bir nehir kıyısının
uyku tutmayan gürültüsüydün
İçine girip yüzemedim
Kıyısında oturup bekledim
Sahi nereye gidiyordun
Yıllar sürdü yolculuğun
Gelemedin
Bense bir nehir gibi
seriliyordum önüne
Soyunup tüm korkularımdan
yavaşça
Sana cümleler diziyordum
bahar havasında
Oysa sen karanlık kışlara gidiyordun
Güneşi göremeden
Ellerinden kançiçekleri
dökülüyordu
Kar çiçekleri yağıyordu üstüne
yollarımın
Sesinde derin bir acı
Bende derin bir suskunluk vardı
Bekliyordum kıyısında nehrin
Belki hiç olmayacak dönüşünün
Yaralı çığlığındaydım
Nehir akıyordu
Sen gidiyordun
Kan çiçekleri açıyordu
Benimse içimde
Nehirler taşıyordu
Sürüyordu ardı sıra ne bulursa
peşinden
Geriye suskun bir nehir yatağı
Suskun bir veda
Suskun bir özlem kalıyordu
Bir de yollarımda kar çiçekleri.