Suskun Şiiri - Cafer Yılmaz

susmak;
sürgüne yollar gibi dilini...
kalakalmak bir zindanda
prangalar yemiş kelimelerinle...

susmak;
duyduğun bir gurbet türküsünde
boğazına inen yumruk gibi,
ve gözlerinde fırsatçı iki damla yaş ile...

susmak;
feda etmek bazen yüreğini,
kabullenip en acı işkenceleri
sadece yaşayabilmek öbür yarın (!) ile...

susmak;
hayatın haylaz çocuğu...
yenilen onca şamardan sonra
yaşayabilmek öğrendiği ile...

susmak;
nedenlerin, kader diye anlatıldığı
bir hikayeyi dinlerken,
sarılıp yatmak kendi hikayen ile...

susmak;
son yolculuğunda bir gemiyi
beklemek en son limanda,
bir nefes daha alma ihtimali ile...

...................................................

siz; suskunları dilsiz düşünün.
oysa onlar, kelimelerini
gözleriyle ve yürekleriyle anlatır...
anlayabilmekse....
orası size kalır...

27/01/07