Suskun Şiiri - Günsel Keleş

Hiç sönmeyen yangın,

dinmeyen acı gördünüz mü?

Sevgiye saygı duyar dedim.

Ama hiç kimseye anlatamadım.

Kimselere benzetemedim.

Susar,dinler ve gözleriyle konuşurdu.

Nasıl oldu, bilmiyorum.

Yaşamımın bir parçasıydı.

Aynı duyguyu paylaşırız da,

söze dökemeyiz.

Daha çok ben konuşurum aslında.

O, suskunluğunun altında atar çığlıkları.

Geceleri severdim,

Şimdi ise isyan etmek geliyor.

Ölmeden ölünür mü?

Evet, ben öldüm.....