Suskun Şiiri - Cem Ergin

İncecik hüzünde uçuşan yağmur tanecikleri ,
Düştükleri yere toprak dediler.
Kahverengi'ne dönüştüler.
Tohum iken uçmayı özleyip , kollarını açtılar.
Yapraklarını rüzgar konuşturdu ,
onlar sustular.
Ege'nin derinlerden esen mavi'sini tanıdılar.
İçindekileri hayal edip , bembeyaz köpüklü sabah dalgalarını buyur ettiler yalnizliklarına.
Yaşam bir daha doğacaktı onlar için.
Arkadaşları Lapinalar ve sülinezler öpecekti yanaklarindan.
Deniz kokacaklardı ; tuz tuz olacaktı dudakları.
Pullarını silkeleyip dökeceklerdi anılarını birer birer.
Suskun yanaklarına bırakıp göz yaşlarını ,
Duygularla süsleyeceklerdi.
Hep onlar kokacaktı yastıkları.