Suskun Şiiri - Erdal Tohumcu

Önce susmayı öğreneceksin,
derinden demleneceksin,içine sindireceksin
ağlamaklı olduğunda elinin tersiyle düzelteceksin
ama önce susmayı öğreneceksin

olurya kaynama noktasına geleceksin
,öyle birden değil hafif hafif
ağırdan taşmayı bileceksin
ama yinede sen susmayı öğreneceksin

belki başın çatlayacak,
dizginleyemeceksin o vahşi atı
hani elinde bir silah olsa cinayet sebebinede gerek yok
ortalık kan revan belki üşenmekten
velasıl susmayı öğreneceksin

hiç bir kilit kapayamayacak olsada o koca ceneni
hiç bir cilingir sofrası görmemişte olsan
başında delidumrul fırtınalar
sus gardaş sus öğren artık be bu şom ağzını kapamayı
,için burkuk,başın bukuk ellerin cebinde ceketin sırtında
yol almak gerek susmadan önce
sen fırtına olmadan edemeyeceksin

Belkide öğreneceksin susmayı,sinsiliğin peşi sıra
gadar acımasız canyakmayı bileceksin
çünki o zaman sen değerleneceksin

Kuzuyumuş,kuşmuş,böcekmiş ezmeyi bileceksin
yalan dunyanın duzeni bu özunu göstermeyeceksin
içinden kanlar aksada güleceksin en sevdiğini bile öldureceksin
karanlık dunyalarda aydınlığı bildiğini hisetirmeyeceksin

işte ozaman önemseneceksin