Suskun Şiiri - Saliha Öcal

Dersin ki ben susmuş muyum?
Hayır,konuşmamayı yeğlerim!

Bilemediğimden olsa gerek!
Kurtuluşum olabilir susmak!

Bir şeylerin eğri büğrü, tersin habercisi.
Aslında cevaplandıramadıklarımın cevabı.

Ya sözcüklerin kırıyorsa beni ?
Ya da sus gitme daha çok ileri !

Susmadım içime gömdüm her şeyi.
Konuşuruz kendisiyle olan biteni .

Dış sese ne hacet dinleyen sağırsa!
İç sesin sürgünüyüm yasayamadıklarıma.

Gönlüm kırık bu aralar tamirdeyim.
Usta değilim ,çırak öğetisindeyim.

Bir annenin bebeğe bakımı görevi.
Benimse bakıma muhtaç hatıralara.

Bazende suskunluk geleceğin müjdesi.
Gelecek her şeyin ölçüsü ,can tanesi.

Şuan sözcükleri tuketirsem israfla.
Geldiğinde susamam heceyi tasarrufla.

Bir bilmeceye tabi olamam dilinde.
Tekerleme yap adımı ve sevdamı gönlünde.

Suskunlukla cevap vermekteyim sana.
Bu lisanı anlamıyorsan eşlik et bana.

Bir hayaleti canlandırıyorum viran aşta.
Tırsma,ürperme zararsız suskun hayalet!

Bir örümcek misali örüyorum ağımı.
Gelip takılma etme sevdamı heba!

Yüreğindeki sahraya yağsaydı yağmur.
Kumların sertleşip olur muydu cevher!

Gübreye gerek yok verimli turablara.
Suladım ben göz nurumdan akan yaşlarla.

Bak,gördün mü susmuyorum ben.
İçim içime ağlıyorum durmadan ben.

Toprağa sevgi eksem, sulasam aşkla.
Ekin vakti gelende biçer miyim sevdayı?

Kural ve kaideyle izin verseydin aşka.
Sen o zaman görecektin şaş ve şaşkınlıkla!

Suskunluk rehberim olmazdı,yolum da bu yol!
Koşardım sana sokak ve caddelerde sağ,sol.

22.11.2024 Van/Edremit.