Zerrem Şiiri - Esma Nurhilal Gezgel

Yoruldu göz kapaklarım
Ağırlaştı git gide
Göz yaşlarım durmaz oldu
Bu sızı çok derinden
İnsanı kesiyor bir bıçak misali
En keskininden
Düşünmeler bitirdi beni
Yetmez oldum dünyaya
Saçılasım var evrenin her zerresine
Gözyaşlarım durun
Süzülmeyin yanaklarımın yamacından
Yalvarırım akmayın artık
Pınarlarımı kuruturcasına
Ciğerlerimdeki nefesi kesercesine
Akmayın lütfen
Zaten içim bir enkaz
Siz de süzülünce böylesine iştahla
Kendimi hissedemez oldum
Ya da his yoğunluğundan
Hislerim yok oldu
Kalbim tanıdık bir ezgide
Yine sızlıyor acımasızca
Dayanacak mecal kalmadı
Sözler kifayetsiz
Hayat eskisinden de renksiz