Sessiz sedasız ve suskunum
Suskunluğum sustuğmdam değil,
İçimde çığlıklar, haykırışlar
Ama insanlarla aynı dili konuşamayan
Lal u zarım.
Kahkalarımi savurdum rüzgâra,
Okşasın kırlarda nergisleri, papatyaları,
Ve koyarken başımı bir kaya parçasına,
Üzerime de çekince zifiri karanlığını
Yağmurlara astığım gözyaşlarımı çekiyorum gözlerime....
İşte benim ana dilim, işte beni anlayan sevdiklerim...
Kayıt Tarihi : 25.1.2020 00:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!