Suskun Şiiri - Bülent Öntaş

ozanlar suskun
dilsiz
üç telli bağlama
yıkık duvarlar arasında
sessiz
konuşmuyor canlar
"sessizlik en güçlü çığlıktır" diyenler de var
böyle zamanlarda
gencecik fidanların ardından dökülen
anaların gözyaşı değil midir
en güçlü isyan

böyle zamanlarda
kış güneşine kanmıyor çocuklar
masallar çaresiz
bulutlara sevdasız iken yağmurlar
ve dağların ardına saklanmış iken bahar

inanın
söylenecek söz var
üzülmeyin çocuklar, ağlamayın
analar ağlarken
siz ağlamayın çocuklar
umut dolu gözlerinizde saklı kalsın yarınlar
saklı kalsın yüzünüzdeki gülümseme
bilime inanın çocuklar
güneşli dağların eteklerindedir yaşam

yürek yangını
tohumsuz ovalarda filizlenir mi beton
ey yüzyıllardır bilime meydan okuyanlar
şimdi suskun
siz söyleyin çocuklar
neden ölüyor insanlar
neden başımıza yıkılıyor binalar

bilime güvenin çocuklar

yer altından can taşıyor madenciler
sessizce
marş söylüyorlar
sürme gözlü kardeşler
bilim var çocuklar
neden yeryüzünde ortalık toz duman

işte bu nedenle
siz bağlayın kopuk telleri çocuklar
sıra sizde
beton duvarda asılı kalmasın sazlar
asıl şimdi sevmenin zamanı
dayanışma var
ümitsizliğe yer yok
böyle günlerde sözsüz kalmasın dünya
sizsiz kalmasın hiçbir rüya

ayrımsız tınısı yükselsin
hep bir ağızdan
çocukların
hep birden dokunsun tellere
ellerinize ellerimiz
ve kırık bir sazın ezgisi yankılansın yüreklerimizde
dokunsun sessiz bir cana
dokunsun canlara
ve toprak yeniden yeşersin kardeşce
çünkü sevgisiz olmuyor hayat

ne güzel de birleşiyor
eller
küçük bir delikten
betonu delip geçiyor zaman
susuz
nefessiz kalanlar var
geç kalmanın zamanı değil
uzat ellerini kardeşim
dayanışma var

"insan kepçe olmak ister mi? " çocuklar
sormayın bana

suskun değiliz
sesler yükseliyor göğe
analar ağlıyor
gökyüzü ağlıyor şimdi
bekliyoruz geçmesini kara bulutların
gün geçtikçe çoğalıyor acılar
anaların gözyaşında isyan
gidenler var
hüzünlü ve sağanak bir yağmur yağıyor üzerimize
dolu
sol yanımda ağrı var
ağrılarım
dilsizim gökyüzüne
Hedil'sizim
öyle sevdasızım ki böyle günlerde
bilmiyorum nedendir küskünüm yeryüzüne
anlatamam

umut var
güvercinlerin sesi geliyor
enkaz altından
bir gün çıkıp geleceğim
suskunum şimdi sürme gözlüm
ışıksızım, her taraf gece
sen vazgeçme
bekleme beni, uzat ellerini sessizce
şiirler de suskun