Suskun Şiiri - Şeref Uygun

Dudaklarından düşüp kalbine kondum,
Sandım ki yükseklerden uçtum.
Söylesene alevlerinden kor olduğum,
Sen olsan unuturmuydun?
Ben dinlerken sen neden sustun?
Nefretini bir bir üzerime kustun.
Kolay değil bir ömür koydun,
Daha açtığımız ilk çiçekte soldun!
Adını andım susssskuuuuuN.
Ben bağladım sen koptun.
O güzel resmine bir çerçeve koydum,
Sığamadın param parça olduN.

Elif’e İtafeN.