Suskun Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Ufaka dalıp gidiyor gözlerin
Baktığın yer gördüğün yerden uzak
Derin sularında cam şişe gibi ışıldıyor
Söndü sönecek bir fenerin ışığı gözbebeklerin

İnatçı çıktı ufuklarımızda koyu bulutlar
Şimşek şimşek çakıyor sessizlik
Gürleyen gök gibi sağır ediyor
Üşür şimdi kolların da

Bir deli bir uslu bu rüzgar
Aramızdaki sevgi gibi
Kanıtını bulmak bazen zor rüzgarın
Olmazsa hani dalgacıkların masum hali

Karanlıkta kayboldu halbuki bizim sevgimiz
Seni bana -son kez-getiren
Üsküdar vapurunun ardındaki kabarcıklar gibi

Yıldızları kuşatacak bulutlarla kükrer bazen de
Kükreyip kıyıya yanaşan bir vapur gibi
Vakti geldi mi beklemez
Az sonra tekrar gelecek fakat

Fakat sen gelmeyeceksin
Uzaklara bakıyorsun çünkü çok uzaklara
Demiştim sana önceden
Baktığın yer gördüğün yerden uzak

Bilirim o bakışı ben
Bir olta gibi saplanır
Denizle göğün kucaklaştığı yere
Çığlıklar bile sökemez onu kanlı ufuktan

Öteberi kaldı bende ıvır zıvır birkaç eşyan
Göze almış gibisin onları hatıralarla beraber
Üç beş şarkı
Bol şiir ve kahkaha

Bir bir yanıyor karşıda ışıklar
Biliyorum geç kaldın
Gözlerin iki firari gibi kaçar gözlerimden
Sana dokunmak martılara dokunmaktan zor

Güneşin battığı yöne alsın seni vapur
Ben kaybolurum ıssız sokaklarda
Vapurdan izle İstanbul'u
Biriksin nice bin ışık gözbebeğinde