yaşamaktan aldım hırsımı
içimden irinler aktı yüreğimden kan
süründüm de yendim hıncımı
sakın oturma yanıma artık
sözlerini vurma masama boşuna
sustum
erdim suskun bir çilekeş gibi
anlamına anlamsızlığın
boyumdan büyükmüş ruhum
sevgim ellerde buruşmuş kime ne
gözlerimin yarım kalmış hikayeleri
hep uzaklarda uçan bir martıya takılı
hesaplarımı sildim herşeyle
yıkılsın demiştim herşeye de
yıkmadım ne kendimi ne başka birşeyi
ne bir sorum kaldı artık
ne verilecek cevabım
asıldı yüreğimin can gülleri
ve soldu yüzlerin rengi
bundan böyle
suskunluğum tanrım olsun
Kayıt Tarihi : 21.6.2010 03:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serap Ada](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/06/21/suskun-109.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!