Şuşasız Şiiri - Sevinc Arzulu

Güllü libaslar geyirdik,
Başdan ayağa şeirdik.
Bizim olan vaxt deyirdik,
Neynərik aman, Şuşasız.

Göz yaşını töküb durub,
Al libası söküb durub.
Tar da qəmdən çöküb durub,
Ağlayır kaman Şuşasız.

Bu yollardan səlib keçdi,
Qəlbimizi dəlib keçdi.
İllər necə gəlib keçdi?
Dayanıb zaman Şuşasız.

Natəvanım, qəmli büstün,
Inciyib də bizdən küsdün.
Yenə başımızın üstün,
Bürüyüb duman Şuşasız.

Nə var bulud tək dolmağa,
Ya da çiçək tək solmağa..
Əziz dost, xoşbəxt olmağa,
Varmı bir güman, Şuşasız?