Susarsın Şiiri - Sümran Uymaz

Bazen susarsın,
Susmaların,alev alır dilinin kıvrımlarında
Değersizliğine verdiğin, değere yanarsın
İçinde kopan fırtınalardan, kimsenin haberi olmaz
Kalbini susturup, arkana bakmadan gidersin
Aslında susmak en güzel çığlıktır anlayana
Giderken, gözlerinden akan yaştır söyleyemediklerin
Yaşadıklarını yazmak isterken...
Sustukların dökülür, parmaklarını kanatan kalemden
İçinden sökülen her kelime
Nokta, nokta düşer yanlızlığına...(Ağlarsın)
Ne yorgan örter içindeki yanlızlığını
Ne de güneşin sıcaklığı çözer, buz tutmuş dilini
Suskunluğun girdabına düşersin, kelimelere çarpa, çarpa
geriye dönüp bakamazsın bir türlü..(korkarsın)
Sanki dönüp baktığında, bir daha kopamıyacakmışsın gibi
Yeniden yaşamayı göze alamazsın o.yaşadıklarını
Seni üzen, inciten, tüm anıları arka fonda bırakır
Sabrın kilometre taşlarını adımlarsın,ağır,ağır
Hazırda bekleyen fırtınalara bırakırsın kendini
Yelkeni yırtık, rotası bozuk bir tekneyle
Ufuk çizgisini göremezsin, yıldızlar yol göstermez
Kara yazgını,beyaz köpüklerle yıkamak istersin
Aslında anlatacağın çok şey vardır...Ama susarsın
Hoyrat esen bir rüzgar gibi.
Kalbini susturup, arkana bakmadan gidersin

14-04-2013