Oturmuş garibim bize bakıyor,
Sessizce ağlayıp hayal kuruyor.
Nefes nefes sigarasın çekiyor,
Sustukca ağlayıp hayel kuruyor.
Anam diye için çekip dalıyor,
Dostu yokki kime derdin deriyor.
Burada çok yalnız oda biliyor,
İçip sigarasın hayel kuruyor.
Umudu mu kalmış, beli bükülmüş.
Saçları dağınık, dişler dökülmüş,
Hayale sarılıp düşler kuruyor,
Gözünde yaşı yok ama ağlıyor.
Gözden yaş akıtmak değil ağlamak,
İçin yanmak ve tüylerin ürpermek,
Bazen susmak, bazen sessizce bakmak,
Bazen içli bir şarkı, ıslık çalmak
Ağlamayı bilmek, gerçek ağlamak.
Ramazan Ateş/Almelo/31.01.1998
Ramazan AteşKayıt Tarihi : 8.2.2007 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Türkiye'den Hollanda' ya damat olarak gelmiş bir arkadaşın, bir aile ortamında bizler sohbet ederken bir köşede sessiz sessiz ağlamaları yüreğime dokunmuştu. O zaman kaleme aldığım bir kaç satır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!