Susarak Özlüyorum Şiiri - Vural Özgan

Sadece Susarak Özlüyorum Seni
Kader kentinin çıkmaz sokaklarında,
Hüzün bakışlarının sürgünündeyim yar.

Gün batımımdır gözlerindeki hüzün.
Bakma öyle,
ruhum çıkmaz sabaha.
Gözündeki hüzünden öpüyorum seni
kıyametimden...

Yüzünü görmeden,
kokunu içime çekmeden,

Varlığının sıcaklığı içimde ama,
Tenin tenimi yakmadan,

Aramızdaki mesafelere inat
Sonunu düşünmeden
Yüreğimin isyanına aldırmadan,
Anlatacak o kadar çok şey varken, ben

Sadece susarak özlüyorum seni.

Fırtınılar kopup,
özleminle savaşsa da yüreğim,

Gözlerine her baktığımda,
Yenik düşse de sevdana,

Aşk'a inancı kalmamış kalbimle, ben
Ben sadece susarak özlüyorum seni...

Ama'ları, ve keşkeleri düşünmeden
Ayaz şehrin gecelerine inat,
İstanbulun en kalabalık caddelerinde
Yalnız yüreğimle...

Sadece susarak özlüyorum seni...

Değmese de ellerin ellerime

Bilirim ki, yüreğin değdi yüreğime,
Ve bir yağmur ertesi.
Gökkuşağının renkleriyle çıkageldin.

Gündüzlerime gün ışığı,
Gecelerime ay parçası oldun.

Sen benim yaşayamadıklarım.
Sen hissedebildiğim kadar yakınım.

Bunaldığımda nefesim.
Haykırmak istediğimde fısıldadığımsın.

Çünkü sen hiç olmasan bile,
Tüm kalabalıklar içindeki
en yalnız halim gibisin.

Ne desem eksik, ne desem yarım kalır.

Nasıl bir tahribatsin ki
seni yazınca devriliyor cümleler.

Ve ben yinede...

Vazgeçmeden...

Sabırla...

Sadece,

Susarak özlüyorum seni...