Bir dalganin sesinde kayboldum oysaki.
Rüzgar taneleri kadar uzaktaydın benim için.
Fikrinde idam olmuştum ben.
Ve sende esir olmuştu kalbim.
Kuşlar senden haber getirirdi.
Bir haberin beni benden sana getirirdi.
Bekledim ancak gelmedin.
Ne ben aradım seni.
Ne sen döndün de baktın ardına.
Soğuktu sensizken havalar benim için.
Acı çekerken geçmek bilmedi zaman.
Sen vazgeçilmezdin benim için.
Yollarımı kaybettim sen yokken.
Her nefesimi evinin önünde aldım.
Sen vardın benim için bir bir de yokluğun vardı.
Sen gittin yokluğun kaldı.
Bir varmış bir yokmuş diyen masalların.
Sen varlığınla başlattın.
Benide yokluğunla bitirdin.
Bana sevgiyi sen tanıttın.
Eve gitmeyi unutan bir çocuktum oysaki.
Kızacaklarını bile bile o hayallerle aldattım kendimi.
Hayallelerimde bile aldatamadım seni.
Sen vazgeçilmezimdin benim.
Senden beni çıkarıca pek bi şey farketmedi
Ama benden seni çıkaramadılar işte.
Sen benden çıkarken canımdan can gitti.
Karanlıkta ışığımdın sen benim.
Omuz yasladığım belki.
Belki de altında seni anlattığım sokak lambası.
Sensizlikle oruç tutuyordum ben.
Acılarım beni yaşatmamıştı bana.
Acılarım beni almıştı benden.
Sahur etmemiştim daha.
İftar saati de belli değildi…
Geceler yoktu gündüzler çok uzundu.
Geceleri sevdim oysaki.
Geceleri karanlıktı sen geldiğinde farketmek için yatmadım hiçbir gece.
İçinde ihtimalin olan bir şeyi kaçırmadım asla.
Ve bana dedilerki unut.
Ben ve seni unutmak.
Sen varlığımdan haberdar değilken ben seni unutmadım.
Kayıt Tarihi : 9.6.2017 02:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
7 yıllık bir maziydi yazdığım. hala devam eden

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!