Susarak 2 Şiiri - Akif Tütüncü

Ağaçlar susarak konuşur
Yaslanır yapraklarına bir ilkbahar vakti
Tomurcuklanır çiçek olur
Canının aynasıdır özü
Küçücük bir fidan tanesi
Büyüdükçe küçülür oyulur içi
Sonbahara dökülür
Susarak anlatır çaresizliğini
Dağlar susarak konuşur
Her rüzgârda ufalanır saçları
Kum olur eteklerine dökülür
Bembeyaz kar damlacıkları kaplar üzerini
Üşür soğuk bir bulut vakti
Rüzgârla anlatır çaresizliğini
Denizler susarak konuşur
Bekler gelgitlerle sevdiğini
Sevdiği geldikçe kendi gider
Oltaya yakalanmış balık titremeleridir çaresizliği
Hayat susarak konuşur
Bazen sevdanın el izi kalmış yalnız bir bankta
Bazen avcıya yakalanmış kanadı kırık kuşta
Bazen çiçeğe batan dikende
Bazen yalnız bir çocuğun
Annesinin göğsüne dayadığı başındaki annenin ellerindeki çaresizlikte
Sevda susarak konuşur
Sevdiğinde bıraktığı kalbinin çaresizliğinde
Kelepçelenmiş kelimelerle
Susarak