Susan Konuşur Şiiri - Yasin Evliyaoğlu

Susmak aşkın en büyük çığlığı...
Aşka; kayıp olacak kadar kendini teslim eden,
O okyanusta yüzüyordur.
Aşkın derinliğine ulaşan gerçekte kaybolmaz
Aslında kaybolanlar o okyanusa giremeyenler!
Bu okyanusta yürüyebilmek yürek işi!
İnsan gerçekte kendini bu yolda bulur; Mevlana gibi Tebrizli Şems gibi...
Yansımadan yansıyana gider, ulaşır!
Tüm sahtelikler aşk yolunda kaybolur, çünkü bu yol gerçekliktir.
Bu serüvendir ki gönül erleri yürür yol alır.
Dikenlidir bu yol, sevmeyen kaldıramaz acısına dayanamaz!
Adımını atan çıkamaz, çıkan bir daha giremez!
Aşkın şebnemi düşmüşse kalbin inine,
O şebnem ruha sirayet edecektir yine...
Şebnem düşdükten sonra ki vuslatta hasrettir!
Hasret de vuslatın ilk adımı!
Yani yanmak kaçınılmaz, ruhun sol yanı!
Ateş düşünce; kavuşmada olsa, ayrılıkta olsa yakacaktır yâni.
Nalan-i aşk yanmayacak kalbe girmez;
Kendini yansıtabilecek bir kalbe sinecek ...
(2011)